کتاب تلخ کام

ما آدم‌ها زاییده می‌شویم. زجر می‌کشیم و می‌میریم. اما این جمله مال خودم نیست. مال یک ایرانی بزرگوار و زجرکشیده‌ای است که من در این سفر کوتاه به لندن او را می‌بینم و بطن قلب خراب و دریچه‌ی میترالم را خونین‌تر می‌کند. اوایل اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۸ دو سه ماه بعد از انقلاب است که با شکسته شدن اعتصاب‌ها و فرمان باز شدن دانشگاه‌ها توسط امام به من ماموریتی یک هفته‌ای می‌دهند که به انگلستان بروم. این ماموریت را دکتر امام‌زاده‌ی خوب رئیس جدید دانشکده‌ی نفت آبادان به من محول کرده.